Westerse politici stellen de wapenstilstand in Gaza voor als een eindpunt. De feiten ter plaatse tonen echter enkel een verandering van strategie. De wapenstilstand verbloemt een genocide die nog altijd bezig is. Wereldwijd protest blijft nodig.

De huidige wapenstilstand in Gaza is nep in al zijn bestanddelen. Er raken dagelijks slechts 150 à 200 vrachtwagens met humanitaire hulp in Gaza in plaats van de 600 die werden afgesproken in het bestand en dagelijks nodig zijn om de meest elementaire hulp te bieden. 

De zionistische bezettingstroepen houden kilometerslange konvooien tegen met ladingen steriele spuiten, ander medisch materiaal, droge basisvoeding en groenten en fruit in conserven. Ook honderden wooncontainers staan nog steeds stil aan de Egyptische kant van de grensovergangen naar Gaza.

Het excuus is dat elke vrachtwagen grondig moet worden gecontroleerd op mogelijke wapens voor Hamas. Dat gebeurt nog steeds tergend traag. Na meer dan twee jaar genocide heeft de bezettingsmacht nog niet één verdachte lading gevonden. Het mag niet baten. Zelfs kinderspeelgoed, boekjes voor kleuters en ander elementair lesmateriaal als krijt en borden wordt tegengehouden, want ‘verdacht’. 

Ondertussen lijden Gazanen aan ondervoeding en onderkoeling, waardoor ze hun weerstand verliezen en sterven aan besmettelijke ziektes die met adequate medische hulp volledig geneesbaar zouden zijn. Zoals verkoudheden die ontaarden tot longontstekingen. Daarnaast worden kankerpatiënten niet langer behandeld, want de gewone werking van alle ziekenhuizen ligt volledig stil. Alle nog resterende middelen en mensen gaan enkel naar rudimentaire spoedhulp. 

Bevallingen gebeuren zonder enige elementaire hygiënische bijstand. Gewonden van Israëlische bombardementen sterven aan onverzorgde infecties, tijdens de nu reeds meer dan 100 schendingen van de wapenstilstand door het Israëlisch bezettingsleger. Wankele tenten worden gebombardeerd, terwijl bulldozers en kranen nog overblijvende rechtstaande gebouwen vernielen. Ruïnes zakken door de overvloedige regen en stormwinden verder in elkaar waarbij nog meer wanhopig schuilende slachtoffers vallen.

In andere woorden: Palestijnse mensen sterven niet door ‘het geweld’, door hongersnood of door gebrek aan geneesmiddelen, ze sterven door een genocide.

Gaza wordt nog steeds voor meer dan de helft bezet. Elke Gazaan die zich nog voorbij de gele lijn van die bezette zone bevindt riskeert elk ogenblik zijn/haar leven. Die gele lijn wordt nergens degelijk aangeduid. Dit is geen wapenstilstand, maar een verderzetting van de genocide in een wat lagere versnelling, met een aangepaste strategie maar met dezelfde voorwendsels. 

Buitenlandse journalisten worden nog steeds niet toegelaten, net als buitenlandse dokters en verplegend personeel. Het akkoord van deze wapenstilstand wordt dus ook hierdoor geschonden. Die schendingen gebeuren met argumenten die kant noch wal raken, waar geen enkel bewijs voor wordt geleverd. De Israëlische regering doet nog nauwelijks moeite om daarvoor samenhangende argumenten te formuleren. Individuele ministers gaan ondertussen door met openlijk genocidale verklaringen.

Niet alleen in Gaza

Tegelijkertijd nemen de aanvallen van kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever toe. Palestijnse olijfboeren worden vermoord terwijl het bezettingsleger toekijkt. Olijfbomen ouder dan de staat Israël worden omgehakt. Huizen, traktoren, landbouwmachines, olijfpersen en auto’s worden in brand gestoken. 

Dit alles gebeurt onder het goedkeurend oog van het bezettingsleger. Kolonisten die Palestijnen vermoorden worden ongemoeid gelaten, terwijl Palestijnse kinderen jonger dan zes worden aangehouden voor het werpen van één steen naar een militair voertuig.

In bezet Palestijns Oost-Jeruzalem worden dagelijks mensen uit hun huizen verdreven door kolonisten die de bewoners niet eens de tijd laten wat huisraad mee te nemen. Israëlische rechtbanken die volgens het internationaal recht geen enkele bevoegdheid hebben in de bezette gebieden keuren deze praktijken goed met afbraakbevelen van huizen ‘zonder bouwvergunning’.

VN-Resolutie 2803

Tijdens het huidige staakt-het-vuren is de VN ook bezig met een vredesplan voor op de lange termijn. De VN-Veiligheidsraad heeft op 17 november de VN-Resolutie 2803 goedgekeurd die een Stabilization Force in Gaza opricht, een internationaal samengesteld leger. Deze resolutie werd ingediend door de VS en kreeg 13 stemmen op 15 van de VN-Veiligheidsraad. Rusland en China onthielden zich, waardoor ze zonder veto van kracht wordt.

De VS stelt dat dit de weg zou openen voor de mogelijkheid van een Palestijnse Staat. Israëlisch eerste minister Benjamin Netanyahu heeft echter onmiddellijk gereageerd met een totale verwerping van die mogelijkheid. “Gaza zal volledig worden gedemilitariseerd, op de gemakkelijke manier of op de harde manier”, zei hij.

Itamar Ben-Gvir, zijn minister van nationale veiligheid, ging nog verder en lanceerde een oproep om de leden van de Palestijnse regering te vermoorden als de VN een Palestijnse staat zou erkennen.

De VN-Resolutie geeft ook meer uitleg over wat met demilitarisering wordt bedoeld: “de permanente overhandiging van wapens door niet-statelijke gewapende groepen”, waar dus het Israëlisch bezettingsleger niet onder valt. Er wordt over dat leger wel vermeld dat het zich uit Gaza zal terugtrekken op basis van de vooruitgang van de demilitarisering.

In theorie kan deze VN-Resolutie inderdaad een definitieve wapenstilstand in Gaza bekomen. Wie echter afgaat op de historische praktijk kan daar weinig geloof aan hechten. Zowat alle VN-Resoluties over Palestina en de bezette Syrische Golan-hoogvlakte werden en worden door Israël geschonden.

Gezien de historisch bekende ellenlange lijst van excuses die Israël heeft gegeven om resoluties, wapenstilstanden en andere akkoorden te schenden moet er van worden uitgegaan dat ook deze VN-Resolutie geen oplossing zal bieden.

Het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk zal hier niet mee worden bereikt. De Palestijnse bevolking van Gaza krijgt niet eens het recht om zijn eigen leiders en regering te kiezen. Hier is maar één naam voor: kolonialisme in de 21ste eeuw.

We zijn nog lang niet verslagen

De betoging tegen de genocide in Gaza bracht zondag 16 november 15.000 mensen naar Brussel op een kille grijze herfstdag. Dat is beduidend minder dan de meer dan 110.000 deelnemers aan de Rode Lijn-betoging op zondag 15 juni. De wapenstilstand die werd opgelegd door de VS heeft dus zijn effect gehad op de bereidwilligheid om nog te betogen voor de vrijheid en het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk.

Het wereldwijd protest laten doodbloeden was dan ook een van de hoofdmotieven om dit bestand door te drukken. Dat is in ieder geval mislukt. 15.000 betogers in Brussel zijn samen met de honderdduizenden anderen in de rest van de wereld een kritische massa die nog lang niet verslagen is.