De onafhankelijke zender Zeteo publiceert na eigen onderzoek de documentaire ‘Who Killed Shireen’. Daarin wordt uitgebracht wie de Israëlische sluipschutter was die Palestijns-Amerikaans journalist Shireen Abu Akleh executeerde en hoe de VS onder president Biden met Israël afspraken te doen alsof die dader niet kon worden gevonden.

Op 11 mei 2022 werd de Palestijns-Amerikaanse journalist Shireen Abu Akleh met één schot in het achterhoofd gedood tijdens haar werk als journalist. Zij droeg de blauwe kogelvrije vest met PRESS in grote letters op rug en romp.

Omdat Shireen de VS-nationaliteit heeft kreeg deze moord op een journalist veel meer aandacht van de internationale pers dan die op de tientallen Palestijnse en Arabische journalisten die elk jaar door het bezettingsleger van Israël worden vermoord als lastige getuigen.

Eerste versie, niet de laatste

De eerste versie van het Israëlisch leger was dat Shireen was neergeschoten door Palestijnse gewapende verzetsstrijders “die in het wilde weg aan het schieten waren en verantwoordelijk zijn voor de ongelukkig dood van deze journalist”.

Enkele uren later werd die bewering reeds ontkracht. Uit onderzoek ter plaatse bleek dat er geen fysieke mogelijkheid was dat Palestijnen haar hadden kunnen raken.  Daarop kwam een tweede versie dat zij waarschijnlijk was omgekomen tijdens kruisvuur tussen Palestijnse verzetsstrijders en soldaten van het bezettingsleger.

Wat later brachten afzonderlijke onderzoeken door de New York Times, Associated Press, de Washington Post en CNN uit dat er helemaal geen Palestijnse verzetsstrijders in de buurt waren van Shireen op het ogenblik van de feiten.

Vier maand later bracht Israël zijn derde versie in wat ‘het finale onderzoek’ werd genoemd. Daarin werd met stelligheid beweerd dat Shireen waarschijnlijk ongewild was gedood tijdens een vuurgevecht waartussen ze terecht was gekomen. In dat zelfonderzoek gaf Israël geen enkel forensisch bewijs gegeven voor die bewering.

Dader bekend en ontkend

De onderzoekers van Zeteo konden luisteren naar audio-opnames van majoor-generaal Yehuda Fuchs die op dat ogenblik de leiding had over alle militaire operaties op de bezette Westelijke Jordaanoever.

Trailer van ‘Who Killed Shireen?’ (1:42):

 

Daarin bevestigt hij dat er geen Palestijnse verzetsstrijders in de buurt waren en dat Shireen ‘hoogst waarschijnlijk’ werd gedood door een soldaat die haar per vergissing als een gewapende Palestijnse strijder had geïdentificeerd.

Dat leidde hij af uit de verklaringen die de betrokken soldaat tegen luitenant-kolonel Richard Hecht had afgelegd. “Hij zei ons wat hij deed en als hij het deed dan was dat per vergissing”.

Met andere woorden, zij wisten wie die soldaat was.

Hij was niet zomaar een ‘soldaat’. De dan 20-jarige kapitein Alon Scagio was een sluipschutter van de elite-eenheid Duvdevan, die er 14 maand training voor had gevolgd. Scagio zal nooit berecht worden voor zijn misdaad, niet alleen omdat Israël zijn soldaten nooit straft – zelfs als de bewijzen onweerlegbaar zijn.

Op 27 juni 2024 kwam hij om door een bermbom in het vluchtelingenkamp van Jenin, een van de plaatsen waar de repressie van het Palestijns verzet tegen de bezetting het hardst toeslaat – tot vandaag. Scagio was kort na zijn misdaad overgeplaatst naar een andere elite-eenheid.

Met zijn dood is dit echter geen gedane zaak. Deze sluipschutter had leidende officieren die hem toestemming gaven voor zijn actie. Zij kunnen wel nog internationaal vervolgd worden.

“Bron van het geweervuur onbekend”

Officieel blijft Israël ontkennen dat de dader bekend is. Na het verschijnen van Who Killed Shireen? verandert het bezettingsleger zijn versie opnieuw. “Het lijkt er op dat het niet mogelijk is om zonder enige twijfel te bepalen wat de bron is van het geweervuur dat mevrouw Abu Akleh heeft geraakt”.

Democracy Now! sprak met de broer en de nicht van Shireen en met de makers van de documentaire (31:58):

Uit de documentaire blijkt tevens dat Israël elke medewerking weigerde met de VS-autoriteiten voor een gemeenschappelijk onderzoek. Zij mochten de betrokken soldaat – wiens naam ze dus kenden – ook niet verhoren, zelfs niet informeel. Dat onderzoek deed het FBI toch.

Dat rapport stelt dat de dader wel degelijk een Israëlisch soldaat is. Het werd door de regering van president Biden zonder gevolg geklasseerd. Met de regering in Israël kwam Biden overeen te beweren dat de dader ‘waarschijnlijk nooit zal geïdentificeerd kunnen worden’.

Ondertussen houdt Israël de journalist Ali Samoudi vast in ‘administratieve aanhouding’. Hij werd op dezelfde 11 mei 2022 eveneens beschoten en gewond vlak bij de plaats waar zijn collega Shireen werd vermoord.

‘Gijzelaars’ versus ‘gevangenen’

Samoudi zet sinds zijn herstel zijn werk als journalist verder. Begin mei werd hij daarbij aangehouden in Jenin. In antwoord op vragen over de redenen voor zijn aanhouding gaf het bezettingsleger toe dat ze “onvoldoende bewijzen” hebben om Samoudi van enig misdrijf te beschuldigen. Toch laten ze hem niet vrij.

Hij is niet de enige. Israël houdt duizenden Palestijnen, waaronder kinderen, administratief vast. Dat betekent dat ze worden vastgehouden zonder enige beschuldiging van een misdrijf.

Ze kunnen zich niet verdedigen tegen hun aanhouding en krijgen geen toegang tot rechtsbijstand. In België mag een administratieve aanhouding maximaal 24 uur duren, in Israël is dat zes maand – die bovendien onbeperkt kan worden verlengd.

Israël houdt hen vast als ruilmiddel. Ze zijn met ander woorden gijzelaars. Toch weigert de Westerse pers hen als dusdanig te duiden. Als ze worden vrijgelaten zijn ze ‘gevangenen’ die vrijkomen in ruil voor Israëlische ‘gijzelaars’ in Gaza.

Uit de documentaire blijkt ook dat Israëlische soldaten foto’s van Shireen gebruiken als trainingsdoelwit. Dat Israël er al jaren ongestraft mee weg komt journalisten te vermoorden is te wijten aan het feit dat Westerse journalisten en hun media dit niet de aandacht geven die deze schande verdient.