Na de antisemitische aanslag op Bondi Beach in Sydney staat internationale media vol met terecht medeleven. Helaas grijpen sommigen de aanslag ook aan om elke vorm van protest tegen Israëls genocide in Gaza de mond te snoeren.

Er verschijnen in Belgische en internationale media uitgebreide verslagen met uitingen van rouw en sympathie voor de slachtoffers van de antisemitische aanslag op Bondi Beach. Op zondag 14 december openden twee schutters, vader en zoon, het vuur op het strand waar op dat moment een Joodse Hanukkah-viering plaatsvond.

Terecht natuurlijk. Elk van de zestien slachtoffers van Bondi Beach verdient ons onvoorwaardelijke medeleven. 

Wat we nu echter ook zien, is dat sommige media en politici een link leggen tussen de haatmisdaad in Sydney en het wereldwijde protest tegen de genocide in Gaza. Daarbij volgen ze het vaste scenario van de regering in Israël die elke uiting van kritiek op Israël gelijkschakelt met antisemitisme.

Het kan niet genoeg herhaald worden. Kritiek op 76 jaar bezetting, apartheid, kolonisatie en zijn gruwelijke apotheose in de genocide van de Palestijnse bevolking in Gaza is geen antisemitisme. Ook ontelbare Joden en Joodse organisaties wereldwijd en in België staan aan de kant van het pro-Palestijnse protest tegen de genocide. 

Journalistieke wanpraktijk

In The New York Times, The Wall Street Journal, Newsweek en de Britse Telegraph is als commentaar op de aanslag deze zin te lezen: ‘This is what globalize the intifada means’ . Daarnaast zei de Britse minister van Volksgezondheid Wes Streeting het ook in een persverklaring, evenals de huidige burgemeester van New York City Eric Adams en VS-senator Ted Cruz.

“Alleen The New York Times kan zo’n verkrampte hoofdtitel plaatsen. Bondi Beach heeft niets te maken met de Palestijnse strijd en dat zo zeggen is journalistieke wanpraktijk.” Dat schreef de Joods-Amerikaanse Linda Mamoun, kleindochter van Holocaust-overlevers, in een tweet als reactie op de opiniebijdrage in The New York Times met de titel ‘Bondi Beach Is What ‘Globalize the Intifada’ Looks Like’.

Deze politici en commentatoren in de media volgen het vaste scenario van de regering in Israël die elke uiting van kritiek op Israël gelijkschakelt met antisemitisme. Wat zij willen, is een einde aan de wereldwijde protesten tegen de genocidale wreedheden van het Israëlisch regime. Zij beweren dat iedereen die denkt dat Palestijnen dezelfde mensenrechten hebben als alle andere mensen ‘antisemitisch’ zouden zijn. Daarmee dringen ze een narratief op dat elke vorm van sympathie voor het recht op Palestijnse zelfbeschikking gelijkschakelt met antisemitisme.

‘Intifada’ is sinds zijn eerste uiting in december 1987 een vorm van ongewapend protest. Een oproep tot verzet tegen de instellingen, structuren en machtsverhoudingen die het Palestijnse volk onderdrukken.

Joodse stemmen voor Palestina

Joodse stemmen die het onderscheid tussen kritiek op Israël en antisemitisme wel maken krijgen veel minder aandacht. Em Hilton, journalist bij de Joods-Israëlische website +972, reageerde als volgt:

“Het is obsceen hoe snel rechts deze horror heeft aangegrepen om een islamofobe, anti-Palestijnse agenda te promoten. En het is wansmakelijk om te zien hoe Israëlische politici bijna kwijlend een opportuniteit zien om de aandacht af te leiden van hun genocidale slachtpartij in Gaza door pijn en rouw te misbruiken als een politiek wapen.”

Joods-Canadese commentator Aaron Maté had er dit over te zeggen: “Vijftien burgers werden vermoord tijdens een slachtpartij die de Joodse gemeenschap van Sydney als doelwit had. Een dag waarop Israël vijftien Palestijnse burgers afmaakt in Gaza valt onder het gemiddelde van de twee jaar genocide. De wreedheden van Israël en de straffeloosheid waarmee ze die kunnen uitvoeren zijn zonder twijfel de voornaamste drijfveer voor antisemitisme wereldwijd.”

Reactie vanuit Israël

Ook Benjamin Netanyahu schreef op X een reactie op de aanslag in Australië: “Uw oproep tot een Palestijnse staat gooit olie op het antisemitische vuur. Het beloont Hamas-terroristen. Het sterkt degenen die Australische Joden intimideren en moedigt de Jodenhaat aan die nu door uw straten waart.”

Die onbeschaamde gelijkschakeling van de erkenning van een Palestijnse staat door Australië met de slachtpartij in Bondi Beach noemt Joods-Amerikaans journalist Jasper Nathaniel “een pervers antwoord op een perverse misdaad”. “Het afslachten van ongewapende mannen, vrouwen en kinderen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever is anti-Palestijnse terreur. Er zijn geen morele uitzonderingen op het afslachten van burgers.”

Diezelfde Netanyahu moest vrij snel zijn bewondering intrekken voor een volgens hem Joodse Australiër die een van beide daders ontwapend had en door de andere dader werd neergeschoten. Het bleek de Syrisch-Australische moslim Ahmed al Ahmed te zijn, die kort na zijn heldhaftig optreden zelf werd neergeschoten door de andere dader.

Veroordeel elk geweld

De enige moreel gepaste reactie op de slachting in Sydney is een consequente veroordeling van elk geweld tegen alle onschuldige burgers zonder onderscheid van hun afkomst, godsdienst, taal of eender welk ander arbitrair en vooringenomen criterium.

Deze misdaad is een aansporing om de genocide in Gaza met evenveel overtuiging te blijven veroordelen. Alleen een vreedzame oplossing met gelijke rechten voor alle inwoners van Israël en Palestina kan dit gruwelijke geweld beëindigen.

De oprichting van één democratische staat met gelijke rechten voor alle inwoners ‘van de rivier tot de zee’ is de meest logische uitkomst. Uiteindelijk zijn het echter die inwoners zelf, Palestijnen en Israëli’s, die samen zullen beslissen welke vorm die vreedzame oplossing moet krijgen.

Het is de taak van het pro-Palestijnse protest in de hele wereld om onze leiders en regeringen te dwingen dat vredesproces te ondersteunen.