De strategie van de Ierse regering en media om met een campagne van leugens en roddels te verhinderen dat Catherine Connolly zou verkozen raken als Iers president is spectaculair mislukt. Ierland verkoos massaal een socialistisch politica tot president.
Op 24 oktober 2025 behaalde de 68-jarige Catherine Connolly 63,4 procent van de uitgebrachte stemmen, het hoogste percentage dat een kandidaat ooit heeft behaald sinds Ierland een republiek is.
Vanaf de eerste dag op 11 juli 2025 dat Connolly haar kandidatuur aankondigde was zij het doelwit geweest van een niet-aflatende campagne, net zoals tien jaar terug tegen Jeremy Corbyn, om haar kansen te verzwakken. Zowat alles werd haar naar het hoofd geslingerd, van vermeend antisemitisme tot anti-westers fanatisme.
Ze zou ‘naïef’ zijn over buitenlandse politiek in het algemeen en met haar standpunten de Ierse economie beschadigen. Ook haar openlijk kritiek op de ‘schokkende neoliberale agenda’ van de EU en op Commissievoorzitter Ursula von der Leyen werd haar niet in dank afgenomen. Haar kritiek op de NAVO-oorlogskoorts en op de wapenindustrie was onderwerp van misprijzende commentaren. Verder lanceerden de media voortdurend peilingen die haar kansen minimaal achtten.
Mediahetze mislukt spectaculair
Het mocht niet baten. Ierland heeft een vrouw tot president verkozen die openlijk niet religieus is, pro-vrouwenrechten en pro-LGBTQI-rechten. Connolly wil drugsverslaafden als zieken behandelen in de gezondheidszorg in plaats van ze te criminaliseren.
Tijdens de debatten met de twee andere kandidaten liet ze zich geen enkel maal om de tuin leiden door misleidende vragen van de moderatoren, en antwoordde ze gevat op de aanvallen van haar tegenkandidaten, de rechtse christen-democrate Heather Humphreys en de rechtse conservatieve Jim Gavin. Humphreys behaalde uiteindelijk 29,5 procent, de helft minder dan Connolly.
Haar overwinning is vooral een nederlaag voor Fine Gael, de partij van tegenkandidaat Humphreys, die sinds 2011 onafgebroken deel uitmaakt van de regering.
In hun commentaren op haar overwinning noemen ook de Belgische media haar ‘radicaal-links’. Dat zij in werkelijkheid een gematigd sociaal-democraat is toont andermaal aan hoe het discours en het toegelaten kader van de mainstream media overal in Europa naar rechts is opgeschoven.
Ierse commentatoren in de grote media schreven onmiddellijk dat het ‘prematuur’ zou zijn om te stellen dat haar overwinning een opsteker is voor de verenigde linkse krachten. Dat is deels wel zo. Links is in Ierland altijd zeer verdeeld geweest, maar met deze overwinning hebben ze een leider gevonden die de linkse krachten structureel zal verenigen.
De functie van het staatshoofd in Ierland is grotendeels symbolisch. De president speelt enkel een politieke rol bij de onderhandelingen na parlementsverkiezingen, vergelijkbaar met de rol van de Belgische Koning of de Duitse president. De standpunten die de president inneemt hebben echter een belangrijke symbolische betekenis en hebben onmiskenbaar een zware invloed op het politieke debat in Ierland.