Deze informatie is bedoeld voor die collega-journalisten die blijkbaar niet al te best zijn ingelicht over de ware aard van het Israëlisch bezettingsleger, maar niet gestoord door hun gebrek aan elementaire kennis doorgaan met hun eenzijdige berichtgeving. Dit leger vertegenwoordigt de Joodse wereldbevolking niet. Kritiek op dit leger en op de wandaden van het zionisme is géén antisemitisme. Dat dit in 2023 nog moet verduidelijkt worden is een schande.
Het Israëlisch bezettingsleger vertegenwoordigt de Joodse wereldbevolking niet. Van de ongeveer 16 miljoen Joden wereldwijd woont ongeveer 5,7 miljoen Joden in Israël (ongeveer 35 procent). Naast deze Joodse Israëli’s wonen in Israël ook ongeveer 23 procent niet-Joden, in hoofdzaak Palestijnse Arabieren, en kleine christelijke minderheden Tsjerkessen, Armeniërs en Druzen.
Het Israëlisch leger vertegenwoordigt al evenmin alle Joodse Israëli’s. Talrijke Joodse activisten en organisaties in Israël klagen de wandaden en oorlogsmisdrijven van het Israëlisch bezettingsleger in de Palestijnse gebieden en de apartheid in Israël aan. Deze lijst is verre van volledig.
Ilan Pappé, Gideon Levy, Amira Hass, de onlangs overleden Uri Avnery, voormalig luchtmachtpiloot Yonatan Shapira, Jeff Halper van het Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD), de beweging van voormalige soldaten Breaking the Silence, de mensenrechtenorganisatie B’tselem (‘in naam van God’) die reeds 30 jaar de schendingen van de mensenrechten door het Israëlisch bezettingsleger inventariseren, het magazine +972 (972 is de internationale telefooncode van Israël) en de jonge Joodse Israëli’s die weigeren hun militaire dienstplicht te vervullen in de bezette gebieden.
In de Israëlische krant Haaretz komen regelmatig Joods-Israëlische stemmen aan bod die de bezetting van de Palestijnse gebieden, de blokkade van Gaza en de apartheid in Israël aanklagen.
Op 17 juli 2018 namen tientallen Joodse organisaties wereldwijd reeds hetzelfde standpunt in dat kritiek op het beleid van de regering in Israël géén antisemitisme is (zie Joods-Europese organisaties: kritiek op Israël is geen antisemitisme). Talrijke Joods-Amerikaanse persoonlijkheden zoals Norman Finkelstein en Noam Chomsky veroordelen de bezetting en kolonisatie van Palestina.
Federaal parlementslid Michael Freilich (N-VA) is een van de zelfverklaarde experten die de komende dagen meermaals aan het woord zal komen. Hij is voormalig hoofdredacteur van Joods Actueel. Freilich past in zijn aanvallen op critici van het zionisme voortdurend de propagandatechniek toe van verwarring tussen ‘Israël’ en ‘Joden’. Voortdurend schakelt hij in zijn discours over van ‘Israël’ naar ‘Joden’ om zo begripsverwarring te zaaien over waar het echt over gaat: kritiek op de bezetting van Palestina.
Freilich is gepokt en gemazeld in deze tactiek (Zie Waarom u dit artikel van Michael Freilich ook zelf kunt schrijven). Wat hij telkens vergeet te zeggen is dat Joods-Israëlische activisten en organisaties die voor de rechten van de Palestijnen ijveren voortdurend door de Israëlische regering en door websites als Joods Actueel worden verdacht gemaakt en gesaboteerd. B’tselem directeur Hagai El-AD wordt sinds zijn toespraak tot de VN-Algemene Vergadering in 2018 met de dood bedreigd, nadat de VN-ambassadeur van Israël hem een ‘verrader’ noemde.
Een van de vaste wat-zou-u-doen-als-argumenten is telkens weer het recht op verdediging dat Israël zou hebben. Dat recht geldt echter nooit voor de Palestijnse bevolking. Het volstaat hier de Joods-Amerikaanse filosoof Noam Chomsky uit 2004 te citeren in de documentaire Peace, Propaganda and the Promised Land:
“Wanneer Israël zoals nu in de bezette gebieden beweert dat het zich moet verdedigen, dan verdedigen ze zich in de zin dat ieder militaire bezetter zich moet verdedigen tegen de bevolking die ze aan het verpletteren is”.
Personen en organisaties die misdaden van het Israëlische bezettingsleger aanklagen ‘haters van Israël’ noemen is een andere tactiek. Het is een bizar voorrecht dat alleen landen als de VS en Israël opeisen. Deze website publiceert bijvoorbeeld regelmatig zeer kritische artikels over de politiek in Frankrijk, toch is niemand zo idioot om de auteurs ‘haters van Frankrijk’ te noemen.
Dit is een ingekorte versie van het artikel Kritiek op het Israëlische bezettingsleger is geen antisemitisme van 22 oktober 2018.