Wie de ratrace van het internettijdperk met zijn onverzadigbare zucht naar altijd meer, altijd anders even wil verlaten, kan met ‘De wijsheid van een eiland’ van Catalaans auteur Antonio Marí een paar uur aangenaam wegdromen. Het leven moet niet altijd perfect zijn. Gewoon goed is meestal goed genoeg.

Auteur Antoni Marí zegt het nooit maar de ik-persoon in De wijsheid van een eiland is waarschijnlijk hijzelf. Een autobiografisch verhaal kan je schrijven vanuit meerdere invalshoeken. Wil je een pijnlijke jeugd van je afschrijven, een traumatische ervaring plaatsen of wil je net terugdenken aan de prachtige jonge jaren die je hebt meegemaakt?

Een afstandelijke vader met in zijn schaduw een zachte liefhebbende moeder, het klinkt bekend voor naoorlogse babyboomers zoals Marí er zelf een is. Spanje bleef ‘neutraal’ tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo kon fascistisch dictator Franco zoete broodjes bakken met de NAVO tot aan zijn dood in 1975.  Hoewel Marí in die context opgroeit is dat gegeven afwezig in zijn verhaal.

Hoofdpersonage Miquel herinnert zich taferelen uit zijn jeugd en zijn adolescentie, denkt terug aan de vriend die hij na een slopende ziekte verloor en aan zijn eerste jaren weg van zijn veilige huis. Er zit geen chronologische volgorde in de veertien hoofdstukken die telkens een werk van barmhartigheid als titel hebben.

Dat stoort niet. Alledaagse dingen zoals samen ontbijten wisselen af met een bezoek aan zijn vriend, een begrafenis, een ongelukkige val thuis die bijna fataal afloopt, de vakantietrips naar het huisje van grootvader, een eerste reis naar het buitenland.

Dit zijn geen morele bedenkingen over goed en kwaad, gewoon het alledaagse leven. Er staat geen woord teveel in, geen spanningslijn naar een of andere ontknoping.

Dit gaat over de dingen die in een familie worden besproken of net verzwegen en hoe een opgroeiende jongen daar tussen zit.  Geen conclusie, was dit nu een gelukkig leven of niet? Je komt het niet te weten. Dat hoeft ook niet. Hier lees je hoe een leven er zou kunnen uitzien, gewoon goed is goed genoeg.

Wie de ratrace van het internettijdperk met zijn onverzadigbare zucht naar altijd meer, altijd anders even wil verlaten, kan met dit boek een paar uur aangenaam wegdromen. Uitgeverij Zirimiri heeft met deze vertaling opnieuw een kleine parel literatuur beschikbaar gemaakt voor een Nederlandstalig publiek.

Antonio Marí. De wijsheid van een eiland. Zirimiri, Amsterdam, 2025, 137 pp. ISBN 978 9490 0422 64 – Vertaling uit het Catalaans Frans Oosterholt.

Antonio Marí (°1944) is Catalaans dichter en auteur. Hij doceerde kunsttheorie aan de Universitat Pompeu Fabra in Barcelona. Zijn boeken werden vertaald in het Spaans, Portugees, Frans en Galicisch. Hij schreef een omvangrijk oeuvre dat meermaals bekroond werd met Catalaanse literatuurprijzen. De wijsheid van een eiland verscheen in 1991 als El vas de plata  (de zilveren vaas) en is het eerste werk van hem in Nederlandse vertaling.

Zirimiri is Baskisch voor ‘motregen’. Deze kleine uitgeverij brengt sinds 2009 minder bekende literatuur uit als kleine, verfrissende druppels. Eerder verschenen van Zirimiri recensies over De brandstichter van de Tsjechoslowaakse auteur Egon Hostovský, Park Life van de Japanse Shuishi Yoshida, Lentetuin van de Japanse Tomoka Shibasaki en Aardbei en chocola van Cubaan Senel Paz.