De aanval van het Israëlisch bezettingsleger tegen de bevolking van het vluchtelingenkamp van Jenin op de bezette Westelijke Jordaanoever is een vernieuwde poging om het Palestijns volksverzet tegen de repressie van de kolonisatie, bezetting en apartheid te breken. Ook deze poging zal echter mislukken, Palestina houdt zijn verzet immers al 56 jaar vol. Hierbij een reeks beelden die voor zichzelf spreken.
De beelden spreken voor zich. Met de vernietigingskracht van zijn overweldigende logistiek apparaat wil het Israëlisch bezettingsleger het leven voor de Palestijnse bewoners van het vluchtelingenkamp van Jenin op de bezette Westelijke Jordaanoever verder onmogelijk maken.
Het Israëlisch bezettingsregime is altijd al zeer goed geweest in het spinnen van woorden en het op zijn kop zetten van de werkelijkheid. Bedoeling zou zijn een ‘nest van terrorisme’ te vernietigen. De werkelijkheid op zijn kop. De lijst van terroristische gewelddaden die voortvloeit uit de repressie om de bezetting in stand te houden is zeer lang: terreur aan wegblokkades, arbitraire arrestaties zonder aanklacht, nachtelijke raids in woningen, militaire rechtbanken zonder recht op verdediging, detentie van minderjarigen en het verhoren van kinderen zonder begeleiding van familie of vertrouwenspersonen, jarenlange detenties zonder vorm van aanklacht, folterpraktijken om ‘bekentenissen’ af te dwingen, vernietiging van olijfboomgaarden, de ondersteuning door het leger van etnisch geweld door geradicaliseerde kolonisten, standrechtelijke executies door soldaten en kolonisten, onteigening van Palestijnse woningen in bezet Oost-Jeruzalem, vernietiging van vitale infrastructuur zoals waterbronnen, enzovoort…
Al deze bezettingsfenomenen hebben één gemeenschappelijk doel: het Palestijnse volksverzet definitief breken. Dat volksverzet houdt het echter al 56 jaar vol en zal ook nu niet stoppen. Het Israëlisch bezettingsregime doet al jaren niet meer de moeite om zijn misdaden te ontkennen.
Wat het doet is die misdaden framen als ‘verdediging tegen terrorisme’, een Orwelliaanse omkering van de feiten die wonderlijk genoeg nog steeds goed wordt opgevolgd door de meeste mainstream berichtgeving. Kritische journalistiek gaat er dan over dat Israël toch wel erg overdrijft in zijn ijver om zich ‘te verdedigen’.
Volgens de mainstream-berichtgeving gaat het hier om een escalatie die wordt veroorzaakt en aangestookt door de geradicaliseerde zionisten in de huidige regering onder leiding van Benjamin Netanyahu. De uitspraken van meerdere ministers zijn niet meer of niet minder dan een oproep tot genocide van een volk. Dit lijkt inderdaad op een escalatie.
Wie echter de geschiedenis wat diepgaander heeft gevolgd over de voorbije 56 jaar weet echter beter. Deze praktijken zijn 56 jaar geleden begonnen en nooit opgehouden. Het enige verschil met 1967 is de media-aandacht en de verspreiding van feitenmateriaal op sociale media.
Het is één ding om in 1967 diep verborgen in een krantenartikel op pagina tien te lezen dat soldaten een aantal Palestijnen ‘tijdens een vuurgevecht’ zouden hebben gedood, het is een ander ding om op sociale media te zien hoe ongewapende, geboeide, zwaargewonde Palestijnen standrechtelijk worden geëxecuteerd (en hoe journalisten worden mishandeld – of eveneens geëxecuteerd).
Wat nu gebeurt in Jenin is verschrikkelijk, getuige de duizenden Palestijnen die op de vlucht slaan terwijl in hun huizen alle inboedel word vernietigd, de stroom- en watervoorziening wordt afgebroken en huizen worden platgebombardeerd. Dit is voor de Palestijnse bevolking géén nieuws: het is een zoveelste dag in het leven onder een bezetting.
Het enige legitieme aspect van de bezetting is het verzet, gewapend en ongewapend, tegen deze bezetting.
Israël overtreedt met de bezetting en alle geweldfenomenen die er mee gepaard gaan zowat alle internationale regels: de Conventies van Genève, het Verdrag over de Rechten van het Kind, zowat alle elementaire verdragen over mensenrechten en talrijke VN-Resoluties.
Het VN-Handvest erkent het recht op verzet tegen bezetting en kolonisatie en het recht op zelfbeschikking der volkeren. Elke mainstream berichtgeving die deze legitimiteit niet als enige basis neemt om de feiten te kaderen, komt neer op instemming met het bezettingsregime, de kolonisatie en de apartheid van het Israëlisch regime.
Waarvan akte.