De Belgische regering dringt er bij Israël op aan de beslissing voor de bezetting van Gaza Stad te herzien. Israël, zwaar onder de indruk, herbekijkt zijn opties? De stoere woorden van Vooruit en CD&V klinken holler dan ooit. De lafheid waarmee de Belgische en de Vlaamse regering reageren op de genocide in Gaza wordt te gênant voor woorden.

Het staat letterlijk zo in een tweet die het Belgische ministerie van buitenlandse zaken verzond op 20 augustus om 17:24 uur: “België dringt er bij de regering van Israël op aan haar beslissing in te trekken om operatie Gideon Chariots II uit te voeren. Het offensief tegen Gaza Stad zal leiden tot meer dood, vernietiging en massale ontheemding en zal niet bijdragen tot de vrijlating van de gijzelaars.”

Deze pseudo-stoere verklaring ligt volledig in lijn met alle vroegere verklaringen van de Belgische (en de Vlaamse) regering van de voorbije twee jaar. De impact is zero. Dat weet minister van buitenlandse zaken Maxime Prévot (Les Engagés) natuurlijk.

Dergelijke verklaringen zijn niet bedoeld voor de regering van Israël. Die gaat onverminderd door met de etnische zuivering van Gaza. Deze verklaringen zijn een doekje voor het bloeden, in de eerste plaats om de eigen achterban te sussen, in de tweede plaats om als stopwoorden te citeren tijdens interviews en debatten.

Dat Israël dergelijke verklaringen volledig negeert is niet nieuw. Reeds lang voor de genocide in Gaza legt het land ontelbare VN-Resoluties naast zich neer, schendt het openlijk alle verdragen die het land getekend en geratificeerd heeft. Dat kan dit land niet omdat het zelf machtig zou zijn – dat is het niet – maar omdat het de onvoorwaardelijke steun heeft van de VS, een van de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad en omdat het na 75 jaar perfect weet dat dergelijke verklaringen het bekijken niet waard zijn.

Israël is de grootste schender van het internationaal recht ter wereld

In internationale politiek geldt nog altijd de ongeschreven wet van de macht. Israël is de grootste schender van het internationaal recht ter wereld.

Dat België en de Vlaamse regering niet anders zouden kunnen, dat alleen een gemeenschappelijk Europees optreden een verschil kan maken is larie en apekool. Dat zijn uitvluchten. Een land kan wel degelijk hard uithalen met concrete acties en sancties en zo het verschil maken.

Geen dubbele ‘moraal’, eigenbelang boven alles

Critici stellen dat België, de EU en de VS een dubbele moraal zouden volgen. Dat lijkt op het eerste gezicht wel te kloppen. De Belgische regering had geen bedenktijd nodig om zich zeer verontwaardigd aan te sluiten bij de concrete strafmaatregelen tegen Rusland voor de invasie in Oekraïne en om onmiddellijk wapenleveringen en economische hulp voor Oekraïne goed te keuren.

Doen wat moet in één geval en niets van dat alles in een ander identiek geval. Dat lijkt inderdaad tweeslachtig. Dat is het niet. België volgt integendeel een zeer consequente lijn in beide kwesties. De criteria voor beleidskeuzes zijn niet mensenrechten of democratie, de geldende criteria zijn de geopolitieke belangen.

Openlijk zeggen dat er een logische lijn zit tussen echte sancties tegen Rusland en de weigering – want dat is het in feite – om zelfs maar de mogelijkheid van sancties tegen Israël te bespreken is uiteraard not done.

Hier zit bovendien nog een andere historische constante achter. Oorlogen worden nooit gevoerd om de redenen die er officieel voor worden gegeven. Dat is zo voor Rusland en Oekraïne, dat is zo voor de genocide in Gaza.

Met Europese waarden heeft dit alles verder niets te maken, tenzij je inziet dat de echte Europese ‘waarde’ die wordt beleden brutaal eigenbelang is, een traditionele waarde die teruggaat op de tijd dat Europa koloniaal over de wereld heerste.

Onwetendheid, geen excuus voor immoreel gedrag

In zijn Facebookpost schrijft Bert Engelaar, algemeen secretaris van het ABVV, zijn verontwaardiging voor zoveel lafheid van zich af: “Er zijn momenten waarop woorden bijna te zwak zijn voor de werkelijkheid… Wat een schande. Wat een lafheid. Wat een politieke leegte… Het moreel kompas van dit land wijst nergens heen… Vandaag is bewezen dat dit land zijn kompas kwijt is.”

Ik sta volledig achter de verontwaardiging die uit zijn tekst spreekt. Tegelijk roep ik op aandachtig te zijn voor het risico van veralgemening. ‘Dit land’ België is geen ding met een mening. Het zijn leidende politieke, economische en media-elites van ‘dit land’ die zo denken.

Uit alle ernstige opiniepeilingen blijkt dat de Belgische bevolking van ‘dit land’ heel wat empathischer denkt en zich door deze regeringen niet vertegenwoordigd voelt. Regeringspartners Vooruit en CD&V staan voor een diepere crisis van ongeloofwaardigheid dan de N-VA.

Electoraal pragmatisme versus fanatiek zionisme

Maar toch, zelfs de N-VA zit hier mee. Dat blijkt uit de felle manier waarop Vlaams minister-president Matthias Diependaele en de extreemrechtse zionistische vleugel van de partij onder leiding van Theo Francken en Michaël Freilich nu worden teruggefloten door de meer pragmatische vleugel van de partij.

Zuhal Demir en haar volgers in de partij uiten die kritiek niet vanuit een gevoelde verontwaardiging over de genocide in Gaza. Ten gronde denken ze daar identiek hetzelfde over als Diependaele en konsoorten.

Vooruit en CD&V: “Voeg nu eindelijk de daad bij het woord”

Wat hen drijft is pragmatisch electoralisme. Zij voelen dat de onvoorwaardelijke steun van de partij voor Israël hen stemmen gaat kosten. De extreemrechtse vleugel is te fanatiek om daar rekening mee te houden, heeft electoraal verlies er voor over.

Tevens hopen zij de druk van de ketel te halen en de publieke opinie te sussen met ronkende verklaringen die de indruk moeten wekken dat er iets gedaan wordt.

Laat ons niet vergeten dat de Belgische en Vlaamse regeringen in deze crisis zitten enkel en alleen omdat ze de druk van de publieke opinie voelen. Hetzelfde geldt trouwens voor de mainstream media.

Publiek protest werkt traag, maar het werkt

Ik besluit nogmaals met de woorden van Bert Engelaar: “Kinderen van morgen zullen vragen: waar was jij , waar was je regering toen Gaza in vlammen opging? Het antwoord zal zijn: ze twitterden iets. Ze vroegen beleefd of het misschien wat minder kon. Terwijl duizenden stierven.”

Die historische vooruitblik zal bewaarheid worden. De manier waarop België en de hele westerse wereld niet heeft gereageerd op de genocide in Gaza zal de status van de EU nog tientallen jaren achtervolgen. Het komt waarschijnlijk nooit meer goed.

Daar hebben de kinderen van Gaza voorlopig niets aan. Wat dit alles zegt is dat ons protest nog luider, nog massaler moet worden. Het is de enige methode die werkt. Zonder de betogingen, de manifestaties, de opinies, zouden de Belgische en de Vlaamse regeringen hier niet eens over debatteren.

Net nu dus moet de druk maximaal opgevoerd worden op.

Die druk kunnen we binnenkort opdrijven door weer massaal naar Brussel-Noord te komen om 14 uur op 7 september.