Nobelprijzen Vrede ontmoeten elkaar in Brussel

Vredesactie Brussel

(foto: Mediactivista)

FacebooktwitterFacebooktwitter

Tijdens het bezoek van de Amerikaanse president Obama aan België en de Europese instellingen, voerden vredesactivisten actie te Brussel om de werkelijke agenda achter deze ontmoeting aan te klagen.

(foto: Mediactivista)

(foto: Mediactivista)

(foto: Mediactivista)

(foto: Mediactivista)

(foto: Mediactivista)

Tweehonderd burgers waren bereid hun middaglunch op te offeren voor een symbolische actie aan het Luxemburgplein te Brussel, in de voortuin van de Europese instellingen.

Ze beantwoordden een oproep van de pacifistische organisaties Intal en Vrede om een land te vertegenwoordigen dat de werkelijke invloed van de VS en de EU dagelijks moet ondergaan.

De Europese Unie (in 2012) en de Amerikaanse president Obama (in 2009) delen het genoegen ooit de Nobelprijs voor de Vrede te hebben ontvangen. Beide grootmachten zijn goed voor 62 procent van de militaire uitgaven van de wereld. Het Amerikaanse jaarbudget voor ‘defensie’ bedraagt 685 miljard dollar, de lidstaten van de EU zijn goed voor 407 miljard.

DeWereldMorgen.be vroeg een aantal deelnemers aan de actie waarom ze deelnamen en waarom ze de vlag van een ander land met zich meedroegen.

Mia draagt de vlag van Pakistan: “Ik doe dat uit solidariteit met mijn vrienden in Pakistan – die ik hier ooit heb leren kennen. De Pakistaanse bevolking is meer dan ooit het slachtoffer van de verkeerde logica van het imperialisme, van het grote gelijk.”

Tussen de manifestanten staat ook iemand met de vlag van Servië. Ludo: “In 1999 werd Servië gebombardeerd, officieel om een genocide te stoppen die achteraf nooit bleek te zijn gebeurd. In werkelijkheid omdat Joegoslavië een andere weg wilde blijven bewandelen dan die van het neoliberalisme. Dat heeft president Clinton zelf in zijn mémoires bevestigd. In de media hoor je daar niets over. Daarom ben ik hier.”

Grégoire is een Haïtiaan die hier na zijn studenttijd is blijven hangen. Logisch dat hij er voor kiest de vlag van zijn land te dragen. “Haïti is het voorbeeld par excellence dat doelbewust onderontwikkeld is gehouden door de VS, Canada, Frankrijk en de EU. Twee maal werd een verkozen president door hen afgezet. Dat deze leiders hier durven komen beweren dat zij strijden voor democratie, is gewoon te hypocriet voor woorden.”

Bavo draagt de vlag van Bahrein. “In Bahrein werden democratische protesten bloedig onderdrukt met hulp van het Saoedische leger, allemaal om de Amerikaanse zeemachtbasis op het eiland te vrijwaren.”

David: “Ik draag de vlag van Thailand. Nog een land dat kreunt onder een neoliberale economische aanval. Ondertussen onderhandelt de EU met de VS over een verdrag dat sociale uitbuiting zoals ginder hier ook gaat mogelijk maken.”

Gregory draagt de vlag van de Democratische Republiek Congo (Kinshasa): “Congo krijgt geen enkele kans op interne verzoening omdat de westerse economieën meer baat hebben bij een verscheurd land, dat de grondstoffen spotgoedkoop voor het grijpen laat.”

Michèle draagt geen vlag: “Ik maak mij ongerust over de proliferatie van kernwapens door de grootste kernmacht van de wereld. Obama verdient geen Nobelprijs. Deze man staat voor geweld en overheersing.”

Lena en Marc vinden het tenslotte schandalig dat Obama hier met 1000 begeleiders naar toe komt. “De vraag die we ons moeten stellen is niet of alles hier veilig is voor Obama. De echte vraag is waarom het komt dat de Amerikaanse president zich zo bedreigd voelt. Waarom willen zoveel mensen een aanslag op hem plegen? Omdat hij alleen maar voor de vrede ijvert. Ik geloof er niets van.”

Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.