Vakbondsdelegaties uit Nederland, Frankrijk, Duitsland, Polen, Spanje, Italië en een kleine vertegenwoordiging van de Britse overheidsvakbond UNISON kwamen in Brussel samen met de Belgische collega’s van ACV, ABVV en ACLVB om hun verontwaardiging te tonen dat de EU nog dieper wil snijden in de sociale welvaartsstaat, terwijl de winsten van grote bedrijven en gefortuneerden door het dak gaan.
Met 10.000 stapten Europese vakbondsdelegaties van het Poelaertplein voor het symbolische grootste Justitiepaleis van Europa naar de EU-instellingen in de Europese wijk. Voor hun vertrek namen Belgische, Franse en Italiaanse vakbondsleiders het woord.
Hun boodschap was unaniem. Zij zeggen neen aan de plannen van de EU om nog zwaarder in te hakken op de sociale welvaartsstaat. Amper drie jaar geleden applaudisseerden diezelfde Europese instellingen vol lof voor alle e’ssentiële werkers’ die de economie tijdens de pandemie draaiende bleven houden. Daarna kwam de Russische invasie in de Oekraïne en recent de invasie van Israël in de Palestijnse Gazastrook.
Crisis na crisis dus, tenminste voor zij die het gelag betalen: de gewone belastingbetalers en de mensen die enkel van een loon leven. Terwijl zij de voorbije jaren altijd maar hebben ingeleverd, zijn de winsten van de grote bedrijven en van de gefortuneerde beleggers compleet door het dak gegaan.
De stijgingscurve van de jaren ervoor is alleen maar toegenomen. “Crisis” betekent blijkbaar iets heel anders naargelang waar je staat in de pikorde van de EU-instellingen, aldus een Nederlandse FNV-er op het Poelaertplein.
Samen eisen al deze vakbonden samen met hun Europese koepels dat het gelag wordt betaald door zij die er profijt hebben getrokken, niet door zij die de economie draaiende hebben gehouden. De plannen van de EU vallen zachtjes uitgedrukt bij hen niet in goede aarde.
Concreet komt het er op neer dat de Europese Commissie het bestaande ‘stabiliteitspact’ nog wil verstrengen – stabiliteit voor de bedrijven en de gefortuneerden, niet voor de werkende mensen.
Wat dat betekent is zware besparingen in de sociale zekerheid, in de pensioenen, in de openbare diensten als onderwijs en gezondheidszorg, openbaar vervoer en in de overheidsinvesteringen.
Kortom, allesbehalve raken aan de fiscale privileges van de rijke toplaag – die rijk is dankzij de dagelijkse arbeid van miljoenen werkende mensen.
De grote media besteedden zoals gewoonlijk heel veel aandacht aan de ‘hinder’ voor het publiek van deze manifestatie.
De ‘hinder’ die werkende mensen elke andere dag van het jaar ondervinden door hun slechte lonen onder de koopkracht, slechte werkomstandigheden, onzekerheid over het behoud van een eigen baan zijn daarbij even minder belangrijk…
Het enthousiasme van de deelnemers aan de betoging is in ieder geval inspirerend. Hier blijft het niet bij.