VS laten definitief elke schijn van respect voor internationaal recht varen

Historische stemming VN-Resolutie 2728. UN Photo/Loey Felipe

FacebooktwitterFacebooktwitter

Met hun commentaar dat VN-Resolutie 2728 niet bindend zou zijn, laten de VS het laatste greintje schijn van respect voor het internationaal recht varen. De VS hebben (net als Israël) een historisch lang palmares van misprijzen voor de VN. Ditmaal hebben ze definitief een morele grens, een ‘point of no return’, overschreden.

Hoezeer de VS en hun vazallen ook pogen het historisch belang van VN-Resolutie 2728 van 25 maart 2024 (zie de volledige Engelse tekst hier) te ontkennen, de wereldopinie laat zich niet misleiden.

Het is ongezien dat, onmiddellijk nadat de Japanse voorzitter van de VN-Veiligheidsraad het resultaat van de stemming uitsprak, een spontaan applaus uitbrak onder de leden van de VN-Veiligheidsraad en hun assistenten achter hen (met de usual suspect als enige uitzondering).

De Resolutie eist (‘demands’) een ‘onmiddellijk staakt-het-vuren in Gaza tijdens de Ramadan’ (dus tot 10 april) als een ‘eerste stap’ naar een ‘blijvend en duurzaam staakt-het-vuren’. Ze komt er nadat vijf vorige voorstellen werden geblokkeerd, driemaal met een veto van de VS, tweemaal met een veto van China en Rusland1.

 

Het laatste voorstel dat werd weggestemd met een veto van Rusland en China was opgesteld door de VS. Die tekst werd in de westerse pers voorgesteld als een voorstel tot staakt-het-vuren, maar daar klopte niets van.

Deschamende ‘onthouding’

Integendeel, het VS-voorstel maakte de voorwaarden voor een mogelijk staakt-het-vuren nog strenger dan de voorgaande eveneens verworpen voorstellen (zie VS bereiken nieuw moreel dieptepunt, media duiken gewillig mee). Bovendien legde dit voorstel de verantwoordelijkheid voor alle slachtoffers sinds 7 oktober volledig exclusief bij Hamas alleen.

Waarom de VS ditmaal geen veto stelden en zich onthielden, heeft twee oorzaken. De eerste is plat electoraal. De publieke opinie in de VS volgt de regering en de media niet en is met meer dan 65 procent voorstander van een onmiddellijke wapenstilstand.

Bij meerdere Democratische voorverkiezingen in de deelstaten hebben aanzienlijke minderheden geweigerd voor Biden te stemmen, met specifieke verwijzing naar zijn Gaza-beleid. Kleine verschillen kunnen de leden van het presidentieel kiescollege doen switchen naar de andere machtspartij.

Ongezien is dat Biden reeds meermaals werd onderbroken op Democratische meetings door burgers die hem ter verantwoording riepen voor zijn Gaza-beleid. Biden had er geen weerwoord tegen, het gaat hier immers om Democratische kiezers.

Een tweede reden is de publieke opinie in de rest van de wereld. VS-beleidsvoerders zijn behoorlijk fanatiek in hun streven om de geopolitieke hegemonie van de VS over de wereld in stand te houden, maar zijn ook niet dom.

Niet alleen in de rest van de wereld buiten het zelfverklaarde vrije Westen, maar ook aanzienlijke percentages van de bevolking in de EU, verwerpen de hypocrisie van de VS en hun NAVO-bondgenoten die de wapens blijven leveren voor de ‘waarschijnlijke genocide’ (volgens de bepaling van het Internationaal Gerechtshof) in Gaza.

Niet-bindend?

De inkt van deze VN-Resolutie was nog niet droog of de VS haasten zich te beweren dat deze VN-Resolutie niet bindend zou zijn. Woordvoerder van het Witte Huis John Kirby verklaarde: “Dit is een niet-bindende resolutie, heeft dus totaal geen impact op Israël en op de mogelijkheid van Israël om achter Hamas te gaan … Dit vertegenwoordigt geen enkele verandering in ons beleid”.

 

Artikel 25 van het VN-Handvest laat er echter geen twijfel over bestaan dat VN-Resoluties altijd bindend zijn: “De leden van de Verenigde Naties komen overeen de beslissingen van de Veiligheidsraad te aanvaarden en uit te voeren in toepassing van dit VN-Handvest (mijn vertaling)”.

Het cruciale woord in dit artikel is ‘beslissingen’.2 De VN-Veiligheidsraad ontwerpt soms ook om politieke en strategische redenen omschrijvingen die ‘maatregelen aanbevelen’. Die maatregelen – niet de VN-Resolutie als geheel – zijn dan inderdaad ‘niet-bindend’ omdat de VN-Veiligheidsraad dat zelf zo formuleert.

Zo kan de VN-Veiligheidsraad ‘peacekeeping missions‘ aanbevelen (‘recommend‘) of eisen (‘demand’). Dit laat ruimte voor interpretatie van de al dan niet verplicht te nemen maatregelen, wat als niet-bindend kan worden aangevoeld, maar zelfs dan blijft de VN-Resolutie als geheel bindend.

Het gaat over afdwingbaarheid

Zo kan een land weigeren deel te nemen aan een VN-missie of kan een land weigeren een VN-missie toe te laten als de VN-Resolutie dat aanbeveelt en niet oplegt. De VN heeft op zichzelf echter geen middelen om zijn beslissingen op te leggen. Dat moeten de VN-lidstaten doen.

Deze VN-Resolutie is echter duidelijk genoeg geschreven. Ze is bindend. De echte vraag is niet of VN-Resoluties bindend zijn of niet. De echte vraag is of ze kunnen opgelegd/afgedwongen worden.

Dat is niet het geval, vermits de VS blijven doorgaan met hun essentiële wapenleveringen en blijven weigeren de blokkade van humanitaire hulp van duizenden trucks aan de Egyptische grensovergang te veroordelen.

 

Er is niet de minste twijfel over dat de VS over eender welke identieke resolutie van de daken zouden schreeuwen dat ze bindend is als het gaat over een conflict waar ze een einde aan willen. Dat blijkt ook uit het historische palmares van deze grootmacht.

Er wordt veel aandacht gegeven aan de meme ‘rules based order’ die door VS-minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken drie jaar geleden werd gelanceerd naar aanleiding van schermutselingen in de Zuid-Chinese Zee, maar nieuw is dat idee niet.

De VS hebben een zeer lange traditie van selectieve toepassing van het internationaal recht. De VS zijn naast Iran het enige land ter wereld dat een vonnis van het Internationaal Gerechtshof naast zich heeft neergelegd.

De VS is tevens het enige land ter wereld dat openlijk verklaart de vonnissen van het Internationaal Gerechtshof alleen te erkennen als die niet ingaan tegen de eigen nationale veiligheidsbelangen, een omschrijving die eender wat kan betekenen.3

Morele rode lijn

De verklaring dat de recente VN-Resolutie 2728 niet-bindend zou zijn, kan in dat lange palmares een klein detail lijken, maar dat is het niet. Met deze verklaring zeggen de VS definitief hun laatste nog overblijvende respect voor het internationaal recht op.

 

De VS keuren door deze verklaring de facto en de jure volgende internationale misdaden goed: massamoord op burgers, journalisten en humanitaire hulpverleners; de bezetting (reeds tientallen jaren voor 7 oktober 2023) van de Palestijnse gebieden en alle vormen van repressie en apartheid die ermee gepaard gaan; de volledige vernielig van de bewoning, infrastrcutuur en gezondheidszorg in Gaza, van hospitalen, kerken, moskeeën, scholen, voedsel- en energiedepots en installaties voor energie en drinkwater; de systematische aanhoudingen zonder vorm van proces of aanklacht van duizenden Palestijnen, waaronder honderden minderjarigen; de systematische inzet van folteringen bij ondervragingen en tijdens gevangenschap; en de moedwillige uithongering van een bevolking.

Er is dus geen ontkomen meer aan. De VS zijn een schurkenstaat, net als Israël, die buiten het internationaal recht optreedt en de meest fundamentele morele principes van menselijkheid schendt.

 

Wat de VS zeggen – met ‘de VS’ wordt hier uiteraard alleen de leidende politiek-economische-media-elite bedoeld, niet de gewone bevolking – is dat de wereldorde zoals die werd vastgelegd na de Tweede Wereldoorlog niet langer bestaat.

De VS-elite is niet dom en beseft dat zijn hegemonie over de wereld aan het aftakelen is. Wat ze nu doen is die nog zolang mogelijk instandhouden, terwijl ze elke schijn van universele waarden definitief opgeven.

EU herleidt zich tot vazalstatus

Voor het ogenblik laten de leidende elites in de EU zich daar volledig in meesleuren, maar ook in die Atlantische onderdanigheid beginnen de eerste barsten te komen.

Dat Israël ook deze VN-Resolutie naast zich neerlegt mag ondertussen niemand met enige elementaire kennis van de geschiedenis verbazen. Sinds 1949 weigert de zionistische staat 28 VN-Resoluties toe te passen (zie List of International Law Violations by the State of Israel)..

Daarnaast is dit land, dat tevergeefs beweert alle Joden op aarde te vertegenwoordigen, de grootste schender van de Conventies van Genève die de plichten van bezettende troepen vastleggen (zie Kritiek op het Israëlische bezettingsleger is geen antisemitisme).

De overgrote meerderheid van de wereldbevolking beschouwt reeds jaren de VS als het grootste gevaar voor de wereldvrede (met in hun kielzog de NAVO). Deze niet langer ontkenbare en onomkeerbare afbrokkeling van de VS-hegemonie4 opent mogelijkheden voor een andere wereldorde.

De meeste mensen op aarde, ook hier in Europa, willen immers niet leven in een wereld waarin alleen brute militaire en economische overmacht telt, zonder enige morele normering.

Een imperium stort in, een andere wereld is er nog niet

Het is echter veel te vroeg om op lange termijn te denken over een andere wereld. De VS zijn nog steeds de overweldigende grootste militaire macht ter wereld. De essentiële vraag is of de leidende elite in de VS (en hun EU-vazallen) die militaire overmacht gaan inzetten voor een allesvernietigende Derde Wereldoorlog of niet.

Zij zijn van plan de opkomst van China als onafhankelijke economische grootmacht naast de VS te kelderen met een nieuwe oorlog, zonder rekening te houden met de waarschijnlijke catastrofale gevolgen voor de wereld.

Alles zal afhangen van het burgerlijk verzet in alle landen ter wereld, de VS incluis. De geschiedenis kent vele voorbeelden van geslaagd verzet. De toekomst is echter onvoorspelbaar. Er is slechts één zekerheid: passief blijven is de waarschijnlijkheid van een Derde Wereldoorlog vergroten.

Verzet schept minstens de mogelijkheid om dat te verhinderen, dat is stimulerend genoeg om niet bij de pakken te blijven zitten.

 

Bron:

Why Today’s UN Security Council Resolution Demanding an Immediate Ceasefir is Legally Binding

Notes:

1   De VN-Veiligheidsraad omvat vijf permanente leden China, Frankrijk, Groot-Brittannië, Rusland en de VS. Een neen-stem van één van deze permanente leden blokkeert elk voorstel, wat gemeenzaam ‘veto’ wordt genoemd. Dit statutair privilege werd vastgeled na Wereldoorlog II en wordt door andere grote staten zwaar aangeklaagd wegens zijn enorme disproportionalitiet. Eisende partijen voor een permanente zetel zijn vooral Brazilië en India. Verder omvat de VN-Veiligheidsraad steeds tien niet-permanente leden, die telkens voor een mandaat van twee jaar worden verkozen door de VN-Algemene Vergadering, niet allen tegelijk. Vijf leden worden verkozen om het jaar en zetelen vervolgens twee jaar. Ze kunnen herkozen worden voor volgende mandaten, maar dat gebeurt zelden. De VN-Algemene Vergadering van alle VN-Lidstaten stemt ook Resoluties maar die hebben géén bindend karakter, tenzij ze worden bevestigd met een stemming in de VN-Veiligheidsraad. De huidige niet-permanente leden zijn tot eind 2024 Ecuador, Japan, Malta, Mozambique en Zwitserland en tot eind 2025 Algerije, Guyana, Zuid-Korea, Sierra Leone en Slovenië.

2   In de media wordt dikwijls de vergissing begaan het Engelse ‘to demand’ te vertalen als ‘vragen’, vanuit verwarring met het Franse ‘demander’ dat inderdaad ‘vragen’ betekent. ‘To demand’ is wel degelijk ‘eisen’, ‘to ask’ of ‘to request’ is ‘vragen’.

3   In 1986 werden de VS veroordeeld door het Internationaal Gerechtshof dat ze het internationaal recht hadden geschonden door steun te verlenen aan de extreemrechtse milities van de Contra’s en door het blokkeren van de havens van Nicaragua met zeemijnen. De VS werden veroordeeld tot financiële compensatie van de economische verliezen, tot het stopzetten van steun aan de Contra’s en tot het verwijderen van de zeemijnen. De VS verklaarden dat het Gerechtshof niet bevoegd was om te oordelen over ‘de veiligheid van de VS’. De VS hielden daarna met hun veto vijf voorstellen van VN-Resoluties tegen om de uitvoering van dat vonnis te implementeren.

4   Zie ook wat er voor het ogenblik gebeurt in West-Afrika, waar Niger het bevel heeft gegeven de VS-dronebasis te sluiten.

Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.