Het is niet alleen hoogst onwaarschijnlijk dat een Palestijnse raket het al-Ahli-hospitaal in Gaza met de grond gelijk heeft gemaakt. Het is gewoon onmogelijk. De media weten het al, maar durven of weigeren dat te zeggen. De feiten op een rij.

“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

Ik veroordeel de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar zietdie niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 46 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede.

…/…

Vier van de vijf hieronder vermelde argumenten zijn gebaseerd op This is another Iraqi WMD moment. We’re being gaslit van Jonathan Cook, gevolgd door eigen commentaar:

1. Geen enkele Palestijnse verzetsgroep in Gaza heeft raketten met een explosiekracht die een heel gebouw in één klap kunnen vernietigen, nooit gehad. Wat zij op Israël afvuren zijn kleine raketten die hoogstens een gebouw beschadigen of enkele doden veroorzaken bij een direct treffen. Die raketten – de Joods-Amerikaanse criticus Norman Finkelstein noemt ze ‘veredeld vuurwerk’ – zijn peanuts in vergelijking met de gesofisticeerde megaraketten van het Israëlisch leger. Als Hamas of een of andere kleinere beweging zoals Islamic Jihad die capaciteit zouden hebben, zou je dat al gemerkt hebben in een of andere stad in Israël. Dat heb je niet gemerkt, omdat ze dat niet kunnen. Ze vliegen verder zo traag dat het grootste deel kan worden neergehaald door het Israëlisch luchtafweer. Kijk naar de video’s van Palestijnse raketten en merk hoe traag ze vliegen. De enkele die er door raken vallen neer door de zwaartekracht ‘ballistisch’ eenmaal de transportmotor zonder brandstof valt.
2. De apologeten van Israël verspreiden ontelbare video’s van ontploffende gebouwen met allerlei commentaar, maar de enige echte video van de bominslag op het hospitaal toont dat een enorm massief en krachtig wapen werd ingezet. Het schril fluitende geluid net voor de inslag is dat van een wapen dat aan enorme snelheid komt toegevlogen, een wapen dat met andere woorden telegeleid met volle kracht vliegt tot aan zijn doelwit. Het Palestijnse verzet in Hamas heeft geen strategische telegeleide raketten, enkel ballistische.
3. Diezelfde apologeten suggereren dat een Palestijnse raket uit koers raakte en een groot munitiedepot raakte in het hospitaal. Laten we even de racistische premisse terzijde dat medisch personeel zou toelaten dat munitie in hun hospitaal wordt geplaatst of toestromende mensen niet zouden verwittigen dat het gebouw niet veilig is wegens een dergelijk munitiedepot. Laten we veronderstellen dat een Palestijnse raket er in zou zijn geslaagd de muren van een depot te doorboren en zo een massieve ontploffing zou hebben veroorzaakt. Zoals elke militaire expert je kan vertellen, zou je dan nog een reeks secundaire ontploffingen horen, na de eerste explosie. Die hoor je niet omdat er maar één explosie was – van een enorme raket.
4. Israël heeft zogenaamd een bandopname ontdekt die een discussie zou bevatten tussen twee leden van de kleine verzetsbeweging Islamic Jihad (waar Hamas geen enkele controle over heeft) die kort na de explosie zouden chatten over deze raketaanval. Dit is hetzelfde Israël dat niets had gemerkt van de maandenlang voorbereide uitval van Hamas op 7 oktober. Daarenboven stelt datzelfde Israël bijna onmiddellijk na de aanslagen van Hamas dat het perfect weet ‘waar zij zich schuilhouden’ en alleen die doelwitten viseert. Dit keer had Israël blijkbaar zijn werk goed gedaan en amper één dag later vangen ze al een conversatie op die zou bevestigen dat Islamic Jihad de daders zouden zijn. Vergeet hierbij dat Israël al tientallen jaren ervaring heeft met undercover agenten die als Palestijnen poseren en tussen Palestijnen operationeel zijn. Israël heeft zelfs de populaire Netflix-tv-serie Fauda gefinancierd over de werking van de mista’arvim (‘de gearabiseerden’) in de jaren 1980-1990. Een van hun belangrijkste taken was het verspreiden van valse informatie, zoals onder meer geveinsde nabesprekingen van een ‘geslaagde operatie’, die vervolgens in de schoenen van de Palestijnen werd geschoven.
5. Israël heeft voor deze aanslag reeds meerdere andere hospitalen bedreigd met bombarderen en heeft een aantal ook effectief gebombardeerd, met meerdere doden tot gevolg, zij het nog niet op zo’n enorme schaal als nu. Israël heeft daarnaast ook ambulances beschoten, brandweerwagens en andere hulpdiensten.

De meeste mensen die deze leugens verspreiden weten wel dat het leugens zijn, vooral de permanente en tijdelijke mediacorrespondenten ter plaatse in het Midden-Oosten, ook de onze.

 

Er zijn eenzame uitzonderingen. BBC-correspondent Jon Donnison: “Het Israëlisch leger… heeft verklaard dat ze het onderzoeken, maar het is moeilijk te zien wat dit anders kon zijn, echt, gezien de omvang van de explosie, anders dan een Israëlische luchtaanval of meerdere luchtaanvallen”:

 

 

Hun gulle bereidheid om de verklaringen van het Israelisch leger over te nemen staat in schril contrast met de manier waarop over mogelijke Russische oorlogsmisdaden in Oekraïne wordt bericht.

Dan is geen twijfel nodig, Russische ontkenningen mogen genegeerd of tegengesproken worden, wachten op nader onderzoek is overbodig, unanieme verontwaardiging is gerechtvaardigd, direct, onmiddellijk.

Journalistiek gezien is de directe aanpak van mogelijke Russische oorlogsmisdaden het best verdedigbaar. Het is in oorlogen als deze niet aan de mogelijke daders om te ontkennen, maar aan de slachtoffers om als eersten te worden geloofd.

De totaal omgekeerde manier waarop deze gruwelijke oorlogsmisdaad in Gaza wordt weergegeven door de Westerse media is zonder meer beschamend.

Dit is geen journalistiek, dit is collaboratie aan oorlogsmisdaden. Het is al schandalig genoeg op zichzelf, het opent de deur voor de oorlogsmisdaden van morgen. Israël houdt immers wel degelijk rekening mee met hoe het Westen (niet de wereld) reageert op hun misdaden. De boodschap is duidelijk: ga er mee door.

President Biden heeft in Israël al verklaard dat Palestijnen de dader zou zijn. Dat doet hij enkele dagen nadat zijn eigen staf van het Witte Huis officieel moest tegenspreken dat hij beelden zou hebben gezien van ‘onthoofde baby’s’. Die zijn er niet. Zelfs het Israëlisch leger wil het verhaal niet bevestigen.

 

Dit is het al-Ahli hospitaal 20 uur voor het werd gebombardeerd. Iedereen in deze video is dood of gruwelijk verwond:

 

 

Dit is tevens de president van het land dat 20 jaar geleden een soeverein land binnenviel op basis van een leugen, namelijk dat Irak massavernietigingswapens zou hebben bezeten.

Het komt telkens weer hier op neer: “OK, alle vorige oorlogen waren dus gebaseerd op leugens en werden gestreden voor minder nobele doelstellingen dan toen officieel werd beweerd, maar dit keer spreken ze toch de waarheid.”

Een ‘gevoelig gebouw’

Mijn krant De Standaard die ik elke dag in de bus krijg kopte vooraan ‘Honderden doden bij luchtaanval op ziekenhuis in Gaza-stad’. Geen daders, geen ‘moorden’ of ‘slachting’.

In het artikel op pagina 10-11 staat ‘De woordvoerder (van het Israëlisch leger) zei dat ‘een ziekenhuis een zeer gevoelig gebouw is en geen doelwit van het Israëlisch leger.”

Deze verklaring komt van hetzelfde leger dat – zoals hierboven al vermeld – reeds 20 hospitalen en 50 lokale zorgcentra heeft gebombardeerd, naar alle hospitalen en zorgcentra in noordelijk Gaza bevelen heeft gestuurd voor onmiddellijke evacuatie omdat ze de gebouwen gaan bombarderen.

Datzelfde leger heeft de voorbije dagen ook hulpcentra, voedseldepots en scholen van de VN-missie UNRWA gebombardeerd. Het is maar een voorbeeld uit velen. Ik citeer hier enkel uit mijn eigen krant. De andere media zijn geen haar beter.

Radio Eén haalde er een militair expert bij. Die beweerde dat het zeer moeilijk zou zijn om de ware aard van de aanval te weten te komen. Dat is manifest onwaar. Hij had het ook over ‘het fabriceren van bewijs tegen Israël’ en toonde zich daarmee een partijdig en vooringenomen spreker, in geen geval een ‘expert’.

 

 

 

Dit is niet alleen maar journalistiek beschamend. Dit is ofwel goedkeurende collaboratie, luie gemakkelijke berichtgeving of onwetendheid over de echte aard van deze feiten. In geen enkel geval is dit journalistiek.

Men mag gerust stellen dat de analyse die u hier leest toch ook niet neutraal is. Ik kan dan beamen. Dat klopt volledig.

Dit bericht heb ik zeer bewust niet neutraal geschreven maar vanuit toewijding aan de principes van het internationaal recht, zoals het recht op zelfbeschikking der volkeren, het recht op gewapend verzet van een volk tegen kolonisering en apartheid, het VN-Handvest en de talloze VN-Resoluties die de bezetting, de kolonisering en de apartheid veroordelen, met inbegrip van al het geweld dat ermee gepaard gaat.

Het kan wel degelijk en het is niet contradictorisch om de uitvaloperatie van Hamas te veroordelen maar die niet los te zien van 75 jaar uitdrijving, 46 jaar bezetting en kolonisatie, 16 jaar blokkade en alle gruwelijke repressie die er mee gepaard gaat.

Net zo goed is het wel degelijk zeer consistent om de invasie van Rusland in Oekraïne en al het geweld dat daaruit voortvloeit te veroordelen en tegelijkertijd de provocaties van de NAVO sinds 2008 als de oorzaak te zien waarom het zover is gekomen.

Media en politieke leiders hebben het recht op een eigen mening. Ze hebben zelfs het recht om de kant van Israël te kiezen. Waar zij echter niet het recht toe hebben is om naar hun lezers/kijkers/luisteraars te doen alsof ze géén kant zouden kiezen. Dat recht hebben ze niet.

Het staat vast dat er journalisten in de mainstream zijn die het met deze analyse eens zijn. Met hoeveel ze zijn kan ik niet inschatten. Misschien zijn ze geen meerderheid, maar één ding weet ik zeker: ze zijn met meer dan ze zelf denken.